با نزدیک شدن 22 بهمن و نه پیش‌بینی، بلکه یقین به حضور گسترده‌ی مردم میهن اسلامی و حمایت جدی‌تر آنها از نظام جمهوری اسلامی و ولایت‌فقیه، دشمنان و معارضان، از آمریکا گرفته تا جریان‌های فتنه و تا سیاسیونی که مقاصد شومشان در اغتشاشات لو رفت و یا افشاء و بدنام شدند، به فکر چاره‌جویی افتادند!
دشمنان خارجی و معارضین داخلی (از هر جناح و با هر درجه‌ای از ضدیت)، بر اساس تجربه‌ی سی ساله به خوبی می‌دانند که مردم نه تنها عشق و وابستگی به انقلاب اسلامی و ولایت را نسل به نسل منتقل کرده‌اند، بلکه همان‌گونه که مقام معظم ولایت فقیه فرمودند، رویش‌ها به مراتب بیش از ریزش‌ها بوده است. لذا 22 بهمن امسال بسیار با شکوه‌تر از سال‌های دیگر برگزار خواهد شد.
از سوی دیگر آنها می‌دانند که پس از اغتشاشات تهران [که به رغم زیان‌هایش موجب افشای چهره‌ها و جریان‌های ظاهر الصلاح و به اصطلاح اصلاح طلب بود و موجب رسوایی بسیاری از دل‌های مریض شد] و به ویژه پس از جنایات بعد از ظهر عاشورا و پاسخ مردم در 9 دی، به طور قطع تظاهرات 22 بهمن، پیام‌ها و آثار متعدد دیگری نیز در پی خواهد داشت و به مرگ سیاسی جریان‌ها و شخصیت‌های سکته‌زده و به کما فرو رفته منجر خواهد شد. از این رو چاره‌اندیشی چند جانبه‌ی خارجی و داخلی را ضرورتی اجتناب ناپذیر دیدند.
اعلام به رسمیت شناختن انتخابات و رئیس جمهوری آقای احمدی نژاد از سوی کسانی که ظاهراً هیچ ادعا و بهانه‌ی دیگری برای اغتشاش جز تقلب نداشتند، گام نخست برای توجیه حضور در تظاهرات 22 بهمن بود تا زمینه برای فتنه‌های بعدی مساعد گردد.
اکنون سران فتنه، بدون آن که از مواضع گذشته‌ی نزدیک خود و چرخش سریعشان خجالت بکشند و خود را پاسخ‌گوی مردم از یک سو و طرفداران از سوی دیگر بدانند، جریان‌ها و گروه‌ها را دعوت به حضور در راهپیمایی 22 بهمن می‌کنند! و البته چنین دعوت پسندیده‌ای نه به خاطر اعتقاد به انقلاب و جمهوری اسلامی، بلکه به خاطر خدشه‌دار نمودن حضور گسترده‌ی مردم است. تا بگویند: اگر جمعیت زیادی شرکت کردند، به خاطر دعوت ما بود و اکثریت طرفداران ما بودند و اگر ما دعوت نمی‌کردیم، جماعت زیادی شرکت نمی‌نمود.
البته نباید فراموش کرد که جریان‌های وابسته هم چنان به فکر بر هم زدن وحدت میلیونی مردم و ایجاد اغتشاش، درگیری و ... هستند و اگر نتوانند نیز سعی خواهند کرد با سوء استفاده از سعه‌ی صدر نظام و مردم، به ویژه در تظاهرات 22 بهمن، مانند روز قدس شعارهای مخالف و ساختار شکن سر دهند و به نوعی ابراز وجود کنند و یا بنا بر اخلاق خود، شیرینی را به کام مردم تلخ کنند.
اما، از همه جالب‌تر ناامیدی آمریکا از کارآمدی جریان و سران به اصطلاح «نهضت سبز» و به دور انداختن آنها به دلیل انقضای مدت مصرف است! و این رسوایی بدتری است که سران فتنه باید به فکر «ماله‌کشی سیاسی» به این رسوایی در اذهان عمومی مردم نیز باشند.
امروز صدای آمریکا با میهمانان خود در «جنبش سبز» خداحافظی کرد و اعلام نمود که در هر حال رنگ سبز با نام «موسوی» مطرح شد و در ضمن سبز در ایران رنگ مقدسی است و حتی آقایان هاشمی، موسوی، خاتمی و ... باید بدانند که طرفداران ما خواهان «سکولاریسم» هستند. یعنی با آنها نیز مخالفند.
آمریکا امروز با برگزاری مجلس ختم «نهضت سبز» اعلام نمود از این به بعد نام این نهضت «رنگین کمان» است و البته انتخاب این نام به خاطر نا امیدی از بازدهی رنگ‌های متفاوت (انقلاب نارنجی – انقلاب گل سرخ و ...) در ایران است و گمان نموده اگر آش رنگین‌کمانی درست کند، می‌تواند به نتیجه‌ای برسد.
به دور انداختن سیاسیون معترض و طرفدار غرب در ایران تحت عنوان «خداحافظی با میهمانان نهضت سبز» چنان ظالمانه بود که حتی دل ما برای دشمنان داخلی که امید به قدرت‌های خارجی بسته‌اند سوخت! چرا که نه تنها خیلی ناگهانی و مفتضحانه به دور انداخته شدند، بلکه مصداق واقعی «از این جا رانده و از آنجا مانده» شدند. اما چه کنیم که به خاطر بغض نسبت به اسلام، انقلاب اسلامی، نظام جمهوری اسلامی ایران و ولایت‌فقیه و مردم، احساس حقارت، آن هم در مقابل غرب، آنها را رها نمی‌کند و هیچ‌گاه از تجربیات گذشته درس نمی‌گیرند.
