کوتوله های فکری

اولین قدم در رفع شبیخون فرهنگی، کنار گذاشتن «کوتوله های فکری» از مصادر امور است

Title-less

روباه لحظه ای اندیشید که: غزالان چه خوش می خرامند و گامی برداشت، گرگ برآشفت که ای ابله! در نقش شکار خویش رفته ای؟ فتنه نکن

Title-less

از انسانی تعجب می کنم که روزی چند بار دست خود را می شوید و حاضر نیست که یکبار در عمر، قلبش را بشوید

Title-less

دربین مومنین، آنکه خویش را برتر از دیگران می پندارد، زودتر از همه شکار ابلیس شده، آه از غفلتهای مرکب اولاد آدم

Title-less

انسان های کم ظرفیت، در عرصه موفقیت کوچک، شادیهای بزرگ به راه می اندازند

Title-less

فریاد می زد: ساکت! اما خود ساکت نمی شد، رندی صحنه را دید و گفت: درد قربانیان جهل مرکب ، درد بی درمان است

Title-less

وقتی می گویی به هیچ کس اطمینان ندارم، دانسته یا ندانسته از خویش نیز سلب اطمینان کرده ای. با این همه بدبینی چگونه از چنگ شیطان خواهی رست؟

Title-less

در روزگار فتنه،برخی از روبرو لبخند و از پشت سر نیشخند می زنندو هیچ چیز بزرگتر از «خود» را هم نمی پرستند